مصاحبه با آزیتا حاجیان درباره سریال کیمیا

0 276

مصاحبه با آزیتا حاجیان درباره سریال کیمیا

آزیتا حاجیان یکی از نقش های کلیدی سریال «کیمیا» را دارد. او با نوع نگاه، تغییر لحن و صدا، نوع راه رفتن و حتی چادر سر کردن و گاهی گرفتن آن به دندانش، سعی کرده تا خاطرات آن روزهای سال های قبل از انقلاب را بازسازی کند گفتگو با آزیتا حاجیان درباره سریال کیمیا

 

azita-hajian

آزیتا حاجیان می گوید قبل از بازی در هر نقش، شجره نامه ای از آن تهیه می کند که ممکن است حتی در متن هم به آن اشاره نشده باشد. او یکی از انتخاب های اول نقش مهری در سریال «کیمیا» بود. انتخابی که بعدها به همراه مهراوه، دخترش، یکی از مضامین اصلی سریال یعنی ارتباط مادر و دختری در کار شکل گرفت.

نقش مادر در سریال «کیمیا» یکی از شخصیت های مهم و چالش برانگیز است که در راس خانواده پارسا قرار دارد. در عین حال، مادر همیشه تنها کسی است که برخلاف دیگر آدم ها، جوهره اصلی اش که همان عطوفت، مهربانی و ایثارگری است، تغییر پیدا نمی کند و تنها ممکن است نوع تفکراتش نسبت به مادران دوره های دیگر متفاوت باشد. آیا تفکر و اندیشه مهری نسبت به آدم ها و اتفاقات پیرامونش، همان چیزی است که مادران آن دوره از خود نشان می دادند؟ به نظرتان برخی از رفتارهای مهری با فرزندان، شبیه مادران امروز جامعه نیست؟

 

مهری همان قدر با مادران امروز تفاوت دارد که شرایط اجتماعی، سیاسی و اخلاقی اش تفاوت دارد؛ به همان میزانی که او نسبت به کیمیا و شخصیتش در دوره جوانی و نوجوانی اش- احترام و ارزش قائل شده. اما این دوره و نسلی که شما به آن اشاره می کنی، باید بررسی کنی و ببینی که آیا نسبت به بچه های آن دوره احترام و ارزش گذاشتند و حالا که مادر می شوند، همان انتظارات را از او دارند.


بگذارید منظورم را دقیق تر بگویم، چون ما همیشه در اغلب سریال ها می دیدیم که مادران آن دوران به دلیل جنبه پدرسالاری بودن خانواده ها، به شکل دیکتاتوری و کاملا مستبد با دختران خود در همه مسائل، چه در زمینه تحصیل و چه در ازدواج و… رفتار می کنند، کمی برایمان تازگی داشت که مادری را در این سریال ببینیم که در آن دوران زندگی می کند، اما هم چنان به نظر فرزندان خود احترام می گذارد و پا به پای آن ها عمل می کند و همراهشان است.

چه کسی می گوید که مادرهای آن دوره مستبد بودند؟! نمی دانم مادران این دوره چقدر مستبد هستند، من جزو این دسته از مادرها نیستم، ولی این یک بررسی جامعه شناختی ای می خواهد که شما اول باید ببینید آیا مادران امروز مستبد هستند؟ آیا…

فکر نمی کنم، چون الان بیشتر فرزندسالاری مرسوم شده و این در همه اقشار جامعه دیده می شود…

من هم فکر نمی کنم. مادران اگر آدم های روشن فکر باشند و یک ذره به نسل نویی که در خانواده پرورش می دهند، نزدیک تر باشند، با او هم ذات پنداری کنند و به خودشان زحمت بدهند که نسل نو و جوانشان را درک کنند و به مسائل جدی و دغدغه هایشان توجه کنند، قطعا مادران دیکتاتوری نخواهند بود.

بیشتر اتفاقاتی که در داستان و برای خانواده پارسا می افتد، مادر از قبل پیش بینی می کند و با آن ها در میان می گذارد تا مواظب باشند. اما ما با این حال، همگی، چه پدر و چه کیمیا برخلاف خواسته های مادر عمل می کنند. این ها نتیجه آزادی عملی است که مادر در اختیار همسرش و کیمیا گذاشته یا سرکشی آن ها؟

مادر به دلیل تجربیات، حساسیت و مشاهداتی که از جامعه دارد، به خانواده اش گوشزد می کند، اما اعمال نظر قطعی یا تحکم نمی کند. دیکتاتوری عمل نمی کند. در کنار بچه هایش می ایستد تا آن ها به سمت راهی که خودشان انتخاب کردند، بروند. می ایستد تا اگر خطری بچه هایش را تهدید کرد، یه جوری سپر بلای آن ها شود. بارها به شوهرش گوشزد می کند، اما اعمال نظر صددرصد نمی کند. چون شوهر آزادی عمل دارد و مادر هم موظف است که احساس خطرها را اعلام کند.


چرا مهری خودش را سپر بالا و فدای دخترش می کند؟ وقتی کیمیا قدرت این را پیدا کرده تا در برابر جناح های مختلف سیاسی بایستد، احتمالا از پس این موقعیت هم بر می آید. البته این مشکل فیلمنامه ای است بیشتر و به نظر می رسد چرایی و علت نبود پدر و مادر در خانواده به شکل هم زمان، کمی بی اساس شکل گرفته است!

مهری معتقد است که نسل جوان باید بماند و تغییراتی را در دنیا ایجاد کند. البته بیشتر به دلیل حس مادرانه اش ترجیح می دهد که به جای دخترش خودش را از بین برود. از طرفی هم ممکن است شرایط او (برای این که بتواند از محاکمه گریزی داشته باشد) نسبت به یک دختر نوجوان 17-18 ساله بهتر باشد.

اما شرایط مهری هم به دلیل موقعیتی که در آن قرار دارد، بغرنج و بحرانی تر از شرایط کیمیاست. مادری کردن و نگه داری از یک نوزاد چند ماهه و هم چنین کیمیا و کیوان در شرایطی که پدرشان حضور ندارند، چندان مساعد و خوشایند نیست؟!

شما وقتی مبارزه سیاسی یا اجتماعی می کنی، برایت کف نمی زنند که! می گیرندت، می کشندت، می اندازندت زندان و… برای همین مردم کیمیا را دوست دارند. کیمیا همان طور که در سریال هم می بینیم، دروغ نمی گوید! مادر هم می آید مبارزه سیاسی می کند و خودش را به جای کیمیا معرفی می کند. البته تاوانش هم برایش سنگین است.


شما به نوعی با تمام وجود و انرژی توانسته اید نقش مهری را برای مخاطب باورپذیر و به نوعی مال خودتان کنید. آیا قبیل از اجرای هر سکانس تمرین هم می کردید؟

من قبل از شروع فیلم برداری خودم یک پیش تولید برای «کیمیا» داشتم. چون وقتی بازیگر یک سری از پلان ها را بازی می کند، اگر مسلح نباشد، نمی تواند به زمین مبارزه برود و کارش را شروع کند. برای همین من قبل از شروع هر سکانس، سکانس بندی، تحلیل، تاریخچه نویسی داشتم. این ها را برای همه کارهایم انجام می دهم. منتها برای سریال «کیمیا»، جدی تر، طولانی تر و سنگین تر انجام دادم. هر شب که مثلا فردایش قرار بود هفت سکانس را بازی کنم، هر هفت سکانس را دوباره خوانی می کردم، اتفاق های قبلش را می دیدم و نسبت به اتفاق های بعد هم نقطه نظر داشتم. بنابراین این یک سال و دو ماه از زندگی ام را کاملا در اختیار درست ارائه کردن نقش مهری گذاشتم.

یک کم عجیب به نظر می رسد که بازیگر هم بخواهد برای نقشش پیش تولید داشته باشد! چون کمتر بازیگری چنین کاری را انجام می دهد…

هر بازیگری که تربیت شده است و تحصیلات آکادمیک دارد، می داند قبل از این که بخواهد نقشی را بازی کند، باید روی نقشش کار کند و تحلیل شخصیت و تاریخچه نویسی داشته باشد. به نظر برخی از تماشاگرها رسیدن یک بازیگر به نقش کار خیلی ساده ای است! اما برای این که یک نقش درست ایفا شود، بازیگر باید زحمت بکشد تا بتواند به آن نزدیک شود و شرایط و نوسانات روحی و روانی و انگیزه های زیستی اش را بفهمد. به نظرم همه این ها برای هر نقشی ضرورت دارد و فرقی هم نمی کند که چه نقشی و در چه مدیومی باشد.

از ابتدا هم قرار بود شما هم به همراه دخترتان در این سریال بازی کنید؟ به نظرتان اگر بازیگر دیگری غیر از مهراوه نقش کیمیا را بازی می کرد، باز هم سکانس های بین مادر و دختر سریال، طبیعی در می آمد؟

بستگی به این داشت که نقش دخترم را یک هنرپیشه خوب در حد مهراوه بازی می کرد یا نه. چون در فیلم «دیوار» هم با کمک بازیگر این کار، رابطه مادر و دختری شکل گرفت. بنابراین اگر هنرپیشه قوی دیگری در حد مهراوه، نقش کیمیا را بازی می کرد، این اتفاق می افتاد. اما مهراوه، اولین انتخاب جواد افشار (کارگردان سریال) بود.


یعنی شما هیچ دخالتی در انتخاب مهراوه برای نقش کیمیا نداشتید؟

مهراوه انتخاب من نبود. به من گفتند که ما می خواهیم به مهراوه زنگ بزنیم، گفتم انتخاب مهراوه عالی است، ولی من اقدامی در این رابطه نمی کنم. بنابراین مهراوه، انتخاب آقای افشار بود و من هم تاییدش کردم.

رابطه واقعی خودتان و دخترتان در زندگی شخصی هم مثل سریال، آن قدر عمیق و صمیمی است؟

دختر من الان دیگر بزرگ شده. مهراوه شریفی نیا وقتی کوچک تر بود و در تشخیص مسائل زندگانی جوان تر، همیشه برای تشخیص و انتخاب درست سراغ من می آمد و ما مرتب درباره مسائل گوناگون زندگی مشورت و صحبت می کردیم. بنابراین، ما مادر و دختر غریبه ای با هم نبوده و نیستیم، خصوصا الان که مهراوه مشاور من در امور زندگی شده است.

اما شاید یکی از انتقاداتی که بر سریال وارد است، نحوه گریم شما در اغلب سکانس هاست. چون شما را شبیه به زنان 45 و 50 ساله گریم کرده اند، در حالی که مادر یک کودگ چند ماهه هم هستید، اما زنی با این سن و سال، نمی تواند مادر یک نوزاد هم باشد.

چون این سریال خیلی طولانی است، بعضی مواقع نورپردازی فیلم برداری روی حالات و سن و سال شخصیت ها تاثیر می گذارد. پس این امکان وجود دارد که گریم نقشی از حالت جوان به پیر تبدیل شود. به نظرم گریم و نورپردازی در سینما، تلویزیون و کارهای نمایشی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. بنابراین شما در بعضی پلان ها، مثلا می بینید که من در حد یک زن 42 ساله هستم، ولی در پلان های دیگر که همان گریم را دارم، یک دفعه به یک زن 50 و اندی ساله بدل می شوم.

این گریم تغییر قطعی خیلی بزرگ نمی کند! باید این را هم در نظر گرفت که نورپردازی کارهای نمایشی بسیار سخت است و نورپردازها نمی توانند هر پلان را فقط براساس سن نقش ها بالا و پایین تنظیم کنند، چون هزار تا مسئله دیگر هم هست که در نورپردازی باید لحاظ شود. برای همین گاهی اوقات، این اتفاق در برخی پلان ها می افتد. البته من در بعضی از پلان های زندان و بازجویی، عموما به دلیل تاثیرات و فشار روحی و روانی حادثه ای که برای مهری اتفاق افتاده، باید کمی سن و سالم از مهری ای که ابتدا شاد و شنگول بوده و شوهرش کنارش بود و خوش و خرم زندگی می کرد، بالاتر می رفت.

بعد از این سریال، روند فعالیت هایتان تغییر پیدا کرده است؟

من یک فیلم سینمایی بازی کردم، به نام «ماه بر فراز زیر آب» که سیامک شایقی کارگردانی اش را به عهده دارد.

در آن جا هم نقشتان سنگین و چالش برانگیز است؟

فیلم سینمایی است دیگر، مثل سریال بلند نیست که سخدی هایش اسفناک باشد. اما در این جا هم نقش یک مادر را بازی کردم که علاوه بر مادر بودن، یک پزشک هم هستم، اما هم چنان درگیر مسائلی می شود که دخترش با آن ها درگیر است.

به نظر می رسد خودتان هم با نقش های سنگین و سخت بیشتر ارتباط برقرار می کنید، درست است؟

خب، نقش سخت آدم را به چالش و هم نوردی می کشد. بنابراین برای یک هنرپیشه خصوصا برای ما که کارمان را با تئاتر شروع کردیم، نقش های سخت، جذاب تر از نقش های بی خاصیت هستند.

این مطلب چطور بود؟
لینک کوتاه این مطلب: https://rzgr.ir/E5k4
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.